Αναδημοσίευση απο την Εφημερίδα των Συντακτών
Πριν από δέκα χρόνια, έπειτα από πρόταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αναγνώρισε την 3η Κυριακή του Νοεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της Οδικής Κυκλοφορίας.
Στη διάρκεια των 10 αυτών χρόνων πάνω από 12 εκατομμύρια άνθρωποι -στη μεγάλη τους πλειονότητα νέοι- έχασαν τη ζωή τους σε τροχαίες συγκρούσεις και πάνω από 12 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν ανάπηροι έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό σε τροχαίο.
Οι τροχαίες συγκρούσεις το 2010 ήταν παγκοσμίως η 8η αιτία θανάτου. Αυξάνονται συνέχεια, και το αυτοκίνητο, αν συνυπολογίσουμε και την ατμοσφαιρική ρύπανση που προκαλεί, είναι σήμερα το 6ο αίτιο θανάτου στον κόσμο! Τρεις στους τέσσερις απ’ αυτούς που χάνουν τη ζωή τους είναι άνδρες.
Οι μισοί είναι πεζοί, ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές. Το 90% των θανάτων συμβαίνουν στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, ενώ αυτές κατέχουν μόνο τα μισά οχήματα του πλανήτη.
Η δεκαετία 2001-2010 ονομάστηκε δεκαετία δράσης για την οδική ασφάλεια σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με απόφαση του ΟΗΕ, η δεκαετία 2011-2020 ονομάστηκε Παγκόσμια Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια.
Παρά τον περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους σε μερικές χώρες, ο συνολικός απολογισμός είναι αρνητικός. Ο θάνατος και η αναπηρία ως αποτέλεσμα τροχαίων συγκρούσεων αυξάνεται διαρκώς! 
Aλήθειες και μύθοι
Η Ευρώπη αποτελεί την ασφαλέστερη συγκριτικά περιοχή με μικρότερες πιθανότητες θανάτου ή τραυματισμού από τροχαία σύγκρουση.
Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο επίπεδο ασφάλειας ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, με τη χώρα μας να κατέχει μόνιμα τη χειρότερη ή μία από τις χειρότερες θέσεις.
Το 2001-2010 δεν εκπληρώθηκε ο στόχος που είχε τεθεί για μείωση των θανάτων κατά 50%. Το 2015, έπειτα από τη στασιμότητα στη μείωση των θανάτων το 2014, έγινε σαφές ότι οδεύουμε για δεύτερη δεκαετία σε αδυναμία εκπλήρωσης του ίδιου στόχου.
Την ίδια περίοδο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διά του Ζ.- Κλ. Γιούνκερ αρνείται να υλοποιήσει το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (αποφάσεις 2011, 2013, 2015) να θέσει σαφή στόχο μείωσης των σοβαρών τραυματιών στον δρόμο και να θεσπίσει έναν κοινό ορισμό του «σοβαρά τραυματία» για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο λόγος: «έλλειψη αξιόπιστων στοιχείων».
Αν η Ευρώπη με τις πιο αναπτυγμένες δομές δημόσιας υγείας στον πλανήτη δεν έχει «αξιόπιστα στοιχεία» και έναν κοινό ορισμό για τον «σοβαρά τραυματία», μπορούμε να φανταστούμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.
Αλλά πώς να διαθέτει αξιόπιστα στοιχεία, όταν οι ευρωπαϊκές χώρες στο σύνολό τους χρησιμοποιούν στοιχεία της Αστυνομίας αντί των υπηρεσιών Υγείας; Ο αστυνομικός θα καθορίσει τι σημαίνει «σοβαρά τραυματίας»;
Πρώτα κατασκευάζουμε λοιπόν έναν αναξιόπιστο μηχανισμό καταγραφής και μετά λέμε πως δεν διαθέτουμε στοιχεία. Φαντάζει φυσικό στη συνέχεια να μην μπορούμε να θέσουμε στόχους.
Η Ευρώπη δεν είναι μόνη
Τον Μάιο του 2015 ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, στη διάρκεια της Εβδομάδας Οδικής Ασφάλειας για το Παιδί, ανακοίνωσε τον ορισμό του Ζαν Τοντ ως ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για την Οδική Ασφάλεια.
Ηταν κάτι που διέψευδε συνεχώς ότι πρόκειται να γίνει, μέχρι που το έκανε. Το διέψευδε, γιατί ο Ζαν Τοντ, πρώην πιλότος αγωνιστικών αυτοκινήτων, είναι σήμερα πρόεδρος της FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου) και υπεύθυνος της διοργάνωσης των αγώνων Formula 1.
Οι 101 οργανώσεις από 50 χώρες του κόσμου, που αγωνίζονται για την οδική ασφάλεια και την υπεράσπιση των θυμάτων των τροχαίων, σε μια δήλωση διαμαρτυρίας προς τον Μπαν Κι Μουν ανέφεραν:
«Είναι σαν να ορίζεις τον διευθυντή της [καπνοβιομηχανίας] Philip Morris σαν ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ για τον καρκίνο του πνεύμονα».
Μ’ αυτούς επικεφαλής λοιπόν διανύουμε την παγκόσμια δεκαετία δράσης για την οδική ασφάλεια. Αν δεν το έχετε αντιληφθεί, σίγουρα δεν είστε οι μόνοι.
Με το θέμα αυστηρά οριοθετημένο στην αρμοδιότητα των υπουργείων Μεταφορών. Με τα υπουργεία Υγείας να θεωρούνται αναρμόδια για την αντιμετώπιση του 6ου αίτιου θανάτου στον κόσμο!
Με τα υπουργεία Δικαιοσύνης να αρνούνται κάθε ανάμιξη στο θέμα, μια και όλα είναι τακτοποιημένα: ο φόνος σε τροχαία σύγκρουση είναι φόνος από αμέλεια.
Είτε περνάς με κόκκινο είτε οδηγείς μεθυσμένος είτε παραβιάζεις τα όρια ταχύτητας είτε τα κάνεις όλα μαζί, δεν είσαι τίποτα άλλο παρά αμελής.
Πάνω από 50.000 φόνοι στους ελληνικούς δρόμους από το 1990 μέχρι σήμερα επιβεβαιώνουν απλώς ότι είμαστε έθνος αμελών και φυσικά ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και οι υπουργοί Δικαιοσύνης έχουν κάθε λόγο να απολαμβάνουν τον ύπνο του δικαίου.
Θεωρείται φυσικά τυχαίο που οι θάνατοι και οι σοβαροί τραυματισμοί από τροχαία αυξήθηκαν ξανά στην Ελλάδα το πρώτο εξάμηνο του 2015.
20 χρόνια Παγκόσμιας Μνήμης
Υπάρχουν βέβαια και τα θύματα. Νεκρά ή ανάπηρα. Και οι οικογένειές τους. Η άλλη όψη του νομίσματος, αυτήν που δεν θέλει να βλέπει κανείς.
Εμείς που βρισκόμαστε απ’ αυτήν την πλευρά θα συναντηθούμε ξανά στις 15 Νοέμβρη, στις περισσότερες πόλεις του κόσμου, για να τιμήσουμε τη Μνήμη τους, για να εκφράσουμε τη διαμαρτυρία μας, για να ευχαριστήσουμε αυτούς που μέσα σε αντίξοες συνθήκες παλεύουν για να σώσουν συνανθρώπους μας.
Θα μαζευτούμε, για να θυμίσουμε σε όσους ακόμα μπορούν να θυμούνται, πωςμια κοινωνία που δεν σέβεται τους νεκρούς της είναι μια νεκρή κοινωνία.
Γιώργος Κουβίδης, γιατρός, πρόεδρος SOS Τροχαία Εγκλήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου