Τις τελευταίες ημέρες άνοιξε μια συζήτηση πάνω στο αν καταμετρώνται σωστά τα θύματα από τον COVID-19 ώστε να μπορούν να βγουν και τα σωστά συμπεράσματα για την έκταση της πανδημίας και την αποτελεσματικότητα των περιοριστικών μέτρων και των θεραπευτικών πρακτικών αντιμετώπισης της. (Ενδεικτικά: ΕΔΩ)
Σε γενικές γραμμές διαμορφώθηκαν δύο τάσεις: η μία που λέει να καταγράφονται στους θανάτους από COVID-19 μόνον όσοι οφείλονται στην δράση του ιού και η δεύτερη που λέει άσχετα αν ο θάνατος τελικά επήλθε από αιτία που δεν σχετίζονταν άμεσα με τον ιό αν ο θανών νοσηλεύονταν εξ αιτίας προσβολής από COVID-19 να καταγράφεται κι αυτό στους θανάτους από COVID-19. Μικρή διαφορά, με μεγάλες συνέπειες που μας θύμισε πως οι επιστημονικές διαφωνίες είναι όχι μόνο θεμιτές αλλά και αναγκαίες αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά.
Για όσους ωστόσο ασχολούνται με το θέμα των τροχαίων συγκρούσεων, των θανάτων και των σοβαρών τραυματισμών απ αυτές ο τρόπος καταγραφής των θυμάτων αποτελεί μια πραγματική ντροπή για την επιστημονική κοινότητα και μια προσβολή για τα θύματα και τις οικογένειες τους. Και δυστυχώς κανένας διάλογος και καμία διαφωνία δεν ακούγεται στον ορίζοντα.
Στις 12 Μαίου 2020, παγκόσμια οι θάνατοι από τον COVID-19 ξεπέρασαν τους 290.000 ενώ οι θάνατοι από τροχαίες συγκρούσεις ξεπερνούσαν τους 490.000 (από την αρχη του έτους). Πηγή πληροφόρησης για τους πρώτους οι Υπηρεσίες Υγείας κάθε χώρας, πηγή πληροφόρησης για τους δεύτερους οι Αστυνομικές Αρχές, για τις περισσότερες χώρες του κόσμου (περιλαμβανομένης και τις χώρας μας) χωρίς στις περισσότερες περιπτώσεις καμιά διασταύρωση με τις υπηρεσίες υγείας.
Στους θανάτους από COVID-19 αναφερθήκαμε παραπάνω στις διαφορές που υπάρχουν στην καταμέτρηση. Στους θανάτους από τροχαίες συγκρούσεις, δεν έχουμε να κάνουμε με διαφορές αλλά με μια Βαβέλ: άλλες χώρες καταγράφουν μόνο τους θανάτους στο σημείο της σύγκρουσης, άλλες μέχρι και επτά ημέρες μετά ελάχιστες μόνον ανεξάρτητα από το πότε θα επέλθει ο θάνατος. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σαν θάνατοι από τροχαίο καταγράφονται μόνον όσοι πεθάνουν μέσα σε 30 ημέρες από το συμβάν. Αν επιζήσεις 30 ημέρες και πεθάνεις στη συνέχεια δεν θεωρείσαι νεκρός από τροχαίο…
Αυτές οι απίστευτες αλχημείες οδηγούν φυσικά στην συστηματική υποεκτίμηση του μεγέθους του τροχαίου τραύματος παγκόσμια με τον Π.Ο.Υ. να πασχίζει μέσω διορθωτικών παραμέτρων να προσπαθεί να προσεγγίσει των ακριβή αριθμό των θυμάτων. Απέναντι σ αυτή την κατάσταση η ιατρική κοινότητα παραμένει βουβή ακολουθώντας τις επιταγές των κυβερνήσεων που κάνουν ότι μπορούν για να επιβραδύνουν την καταγραφή του τροχαίου τραύματος μέσω την υπηρεσιών Υγείας ενώ ακόμα και στην Ευρώπη «αδυνατούν» να βρουν ένα κοινό ορισμό του «βαριά τραυματία» με άλλα τραγελαφικά αποτελέσματα στις σχετικές ευρωπαϊκές καταγραφές.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ή ακριβέστερα από την Ευρωπαϊκή Αυτοκινητοβιομηχανία) στον Ευρωπαίο Επίτροπο για την Υγεία έχει απαγορευθεί να ασχολείται με το θέμα τροχαίο τραύμα, ένα από τα μεγαλύτερα θέματα δημόσιας Υγείας, ιδιαίτερα για την νεολαία, και στην Ευρώπη και το θέμα έχει ανατεθεί αποκλειστικά στον Επίτροπο Μεταφορών.
Κατ αναλογία το θέμα δεν απασχολεί και το δικό μας Υπουργείο Υγείας ούτε σαν θέμα Δημόσιας Υγείας, ούτε σαν θέμα του οποίου πρέπει να αναλάβει την καταγραφή και την μελέτη, αφετηρία μιας πολιτικής πρόληψης.
Ενδεικτικά για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας παραθέτουμε τρία στοιχεία που αφορούν το ίδιο θέμα: Νεκροί από τροχαίες συγκρούσεις στην Ελλάδα το 2018. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπεβλήθησαν στο ETSC (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την Ασφάλεια των Μεταφορών) οι νεκροί στην χώρα μας ήταν 690. Αν τώρα πάμε στα στοιχεία της ΕΛΑΣ για την ίδια χρονιά οι νεκροί που καταγράφονται ανέρχονται στους 709. Αυτοί θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς δεν είναι τελικοί αριθμοί και ο τελικός αριθμός θα προκύψει όταν διασταυρώσει και την εξέλιξη των τραυματιών η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Όταν λοιπόν έγινε κι αυτό η ΕΛΣΤΑΤ διαπίστωσε ότι οι νεκροί ήταν τελικά 700. Προφανώς όχι μόνο κανείς από τους 701 βαριά τραυματίες που αναφέρει η ΕΛΑΣ δεν εξέπνευσε στη διάρκεια του έτους αλλά και εννέα νεκροί θα πρέπει να υποθέσουμε πως αναστήθηκαν στη διάρκεια τους έτους.
(Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούνται αυτά τα φαινόμενα: τα υποβαλλόμενα στους κουτόφραγκους στοιχεία είναι πάντα χαμηλότερα («δικαιολογημένο» ως προσωρινά) με αποτέλεσμα μια έστω και ελάχιστα καλύτερη εικόνα μας στον ευρωπαϊκό χάρτη η δε ιστορία οι νεκροί «τελικά» να είναι λιγότεροι απ αυτούς που είχαν καταγραφεί «προσωρινά» δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Όταν αντιμετωπίζεις τα θύματα σαν αριθμούς και όχι σαν Πρόσωπα δυστυχώς αυτά είναι τα αποτελέσματα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου