[1] Το πένθος το έχω θάψει. Δεν υπάρχει πένθος για μένα κι ούτε μνημόσυνα, ούτε τίποτα…ούτε θα πατήσω στο χώρο εκείνο (ενν. τα Τέμπη) αν δεν δικαιώσω πρώτα τον Δημήτρη (Παύλος Ασλανίδης πατέρας του 26χρονου Δημήτρη που ήταν ένα από τα 57 άτομα των Τεμπών. Συνέντευξη στον Απ. Λύκεσα 2-3 Μαρτίου Εφ. Συντακτών)
[2] –«Το δίκιο απ’ τους δρόμους και τις σιδηροτροχιές βγαίνει σα βροντή σαν κεραυνός» είναι μια παραλλαγή ενός συνθήματος που έγραψαν κρατούμενοι στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν. Το διάβασα στο σχετικό βιβλίο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Το προτείνω για μια αφίσα του συλλόγου μας.
-Το κανονικό είναι «το δίκιο απ’τον κρατήρα βγαίνει σα βροντή σαν κεραυνός» είναι το τραγούδι της Διεθνούς. Δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Αντιλαμβάνεστε το γιατί… Πώς και δεν το ήξερες; (Διάλογος παλαιότερα δυο μελών του SOSTE)
[3] …Και τα αυτοκίνητα είναι όπλα λέει δεικτικά ο Αμερικανός συγγραφέας Πολ Όστερ. Όπλα και αυτοκίνητα ανήκουν στον ίδιο αμερικανικό μύθο στην αυτοεικόνα της ελευθερίας (Μανώλης Πιμπλής 14.2.2024 Εφ. των Συντακτών) Το νεο βιβλίο του Πολ Όστερ έχει τον τίτλο «Αιματοβαμμένο έθνος».
[4] Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε τροχαίο. Καθόλου πρωτότυπος θάνατος. (Ο Αντάμ που υποδύεται ο ‘Άντριου Σκοτ στο φιλμ «Άγνωστοι μεταξύ μας» του Άντριου Χέιγκ)
[5] Κινητήρα και πλαίσιο / σ’ το ‘χω πειράξει /για να τη βγεις πιο μπροστά /… / Τη στιγμή που σ’ αγόραζα / για να τριπάρω / το κενό μου εξαγόραζα / δειλά /…/ Μη με πας απ’το σπίτι / τ’ ακούς στον Θεό να με πας / μυρωδιά καταλύτη / εσύ μονάχα μ’ αγαπάς / … (επιλογή στίχων από το τραγούδι «Ακριβό μου διθέσιο» της Λίνας Νικολακοπούλου σε μουσική Νίκου Αντύπα)
[6] Το ζητάνε 57 φεγγάρια που βγαίνουν κάθε βράδυ στον ουρανό. Είναι οι ψυχές των θυμάτων που γίνονται καρφιά στη λήθη μας. Τα Τέμπη είναι ένα καρφί στη συνείδηση των Ελλήνων. Ζύγι για τον βαθμό αξιοπιστίας στη χώρα. Όλοι θα αναμετρηθούμε και θα κριθούμε. (Ευάγγελος Αυδίκος 13.2.2024 Εφ. Συντακτών)
[7] Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ έχουν καρδιά μεγάλη / Βλέπουν το τρένο να ‘ρχεται, δίχως να το νιώσουν / γίνονται όχθες και κυλά της ανθρωπιάς ποτάμι. (Στίχοι τραγουδιού του Θανάση Παπακωσταντίνου. Βασίζεται στην ιστορία του Hamayun Anwar και του Wakar Ahmed, δύο Πακιστανών μεταναστών που τον Απρίλιο του 2012 σκοτώθηκαν, προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν ηλικιωμένο ζευγάρι από το αυτοκίνητό τους που είχε κολλήσει στις γραμμές του τρένου στο Κρυονέρι Αττικής)
Γιώργος Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου