Από τα στοιχεία που ανακοίνωσε στις 23/12/2020 το Κέντρο Διαχείρισης Κυκλοφορίας της Διεύθυνσης Διαχείρισης Μητροπολιτικών Υποδομών της Περιφέρεια Αττικής (ΕΔΩ) προκύπτει πως σαν συνέπεια των lockdown ο κυκλοφοριακός φόρτος στην Περιφέρεια Αττικής το σύνολο του 2020 μειώθηκε κατά 15,4 σε σχέση με το 2019.
Στην μικρή τελικά μείωση της κυκλοφορίας στην Αττική συνέβαλε σημαντικά κατά τη γνώμη μας η κατάργηση του δακτυλίου και η επίσημη προτροπή για χρήση του ΙΧ από την κυβέρνηση (παράλληλα με την τραγική κατάσταση των ΜΜΜ) και η εχθρική αντιμετώπιση της ποδηλασίας και της πεζοπορίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν στη διάρκεια του πρώτου lockdown η κυκλοφορία στην Αττική ήταν 49,5% μειωμένη σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019 ενώ κατά τη διάρκεια του 2ου lockdown η κυκλοφορία σε σύγκριση με το 2019 μειώθηκε μόλις κατά 15,4%.
Αν και δεν έχουν γίνει γνωστές ανάλογες μελέτες για τις υπόλοιπες Περιφέρειες της χώρας, είναι προφανές ότι πανελλαδικά υπήρξε μείωση της κυκλοφορίας των μηχανοκινήτων πιθανότατα μεγαλύτερη από το 15,4% στις εκτός Αττικής περιοχές μια και καμιά άλλη Περιφέρεια δεν διέθετε δακτύλιο για να τον καταργήσει και να αυξήσει έτσι την κυκλοφορία τους υπόλοιπους μήνες.
Είναι προφανές ότι η μείωση της κυκλοφορίας επέδρασε θετικά και στο περιορισμό του αριθμού των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους. Ενδεικτικά στην Κρήτη σύμφωνα με τα στοιχεία του Γ. Λιονάκη προέδρου του ΕΣΥΠΡΟΤΑ το 2020 ο αριθμός των νεκρών από τροχαίες συγκρούσεις (30) υποδιπλασιάστηκε σε σχέση με το 2019 που είχαμε 60 νεκρούς. (ΕΔΩ)
Η μείωση του αριθμού των θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις πανελλαδικά ωστόσο, καθόλου αισιόδοξους δεν μπορεί να μας κάνει πως αυτό θα αποτελέσει μια μόνιμη τάση (εκτός κι αν ο COVID – ή κάποιος ομόλογος- εξακολουθήσει να παραμένει σαν διαρκής απειλή). Τη χρονιά που πέρασε εκ μέρους της πολιτείας δεν λήφθηκε ούτε ένα (1) μέτρο θετικό για την οδική ασφάλεια.
Πέραν αυτού σε αντίθεση με όσα πρότειναν και έπραξαν πάρα πολλές κυβερνήσεις και πρότεινε κι ο ΠΟΥ η πεζοπορία και η ποδηλασία όχι μόνο δεν ενθαρρύνθηκαν με την διασφάλιση ασφαλέστερων υποδομών αλλά αντιμετωπίστηκαν από αδιάφορα έως εχθρικά σε εθνικό επίπεδο και τραγελαφικά στο Δήμο της Αθήνας με το εγχείρημα του «Μεγάλου Περιπάτου» μιας ασυνάρτητης πολυέξοδης πρωτοβουλίας εκτός τόπου και χρόνου. Ένα εγχείρημα εξαρχής υποσκαμμένο από την άρση του δακτυλίου και την έλλειψη τραμ, που πέραν των λαθών στο σχεδιασμό προδιέγραψαν την αποτυχία του.
Ταυτόχρονα η πολυπόθητη «ανάπτυξη των ΜΜΜ» δεν ήρθε, κυρίως γιατί η κυβέρνηση πεισμένη για την προσωρινότητα της πανδημίας δεν ήθελε να ενδώσει σε λύσεις διαμετρικά αντίθετες προς τις ιδεολογικές/προγραμματικές τις δεσμεύσεις. Η Δημόσια Συγκοινωνία έτσι αποτέλεσε μια από τις βασικές στέγες μετάδοσης του ιού. Αν και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει γι αυτά τα ζητήματα με αριθμούς ποιος άραγε περίπου να είναι ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους γιατί μολύνθηκαν ταξιδεύοντας με λεωφορεία η με το Μετρό; Όσοι αρέσκονται στην αριθμητική του θανάτου μπορούν να μας λύσουν την απορία για τα αν όσοι σώθηκαν στους δρόμους από τον παραλογισμό μιας τροχαίας σύγκρουσης είναι λιγότεροι απ αυτούς που έχασαν την ζωή τους από τον «ορθολογισμό» της αναγκαστικής ανασφαλούς μετακίνησης με τα ΜΜΜ.
Είναι συχνό το φαινόμενο στη χώρα μας, και όχι μόνο, οι αριθμοί να ευημερούν και οι άνθρωποι να δυστυχούν. Προφανώς και είναι σημαντικό που μειώθηκαν οι νεκροί απο τα τροχαία το 2020, αλλά περιμένοντας τις τελικές ανακοινώσεις πρέπει να υπογραμμίσουμε πως δυστυχώς η όποια μείωση είναι εντελώς συγκυριακή. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τους μήνες που στη χώρα δεν υπήρχε lockdown οι στατιστικές καταγράφουν αύξηση του αριθμού των θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019, ενδεικτικά: 66 νεκροί τον Οκτώβρη του 2020 έναντι 63 νεκρών τον Οκτώβρη του 2019 (ΕΔΩ) και 71 νεκροί το Σεπτέμβρη του 2020 έναντι 70 νεκρών το Σεπτέμβρη του 2019. (ΕΔΩ). Να σημειωθεί ότι τα στοιχεία του 2020 είναι προσωρινά (ενώ του 2019 τελικά), άρα ο αριθμός των νεκρών μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερος αν κάποιοι από τους σοβαρά τραυματίες καταλήξουν.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις μέσα στο 2020 είχαμε επισημάνει τον εξαιρετικά μεγάλο αριθμό εγκαταλείψεων θυμάτων τροχαίων συγκρούσεων (ΕΔΩ) καθώς και τον εξαιρετικά μεγάλο ανηλίκων θυμάτων τροχαίων (ΕΔΩ) και (ΕΔΩ). Οι δύο αυτές παράμετροι είναι ενδεικτικές της αλλαγής νοοτροπίας, αλλά …προς το χειρότερο.
Κανένας θάνατος στο δρόμο δεν είναι αποδεκτός. Αν και όπως φαίνεται και το 2021 το πρόβλημα COVID θα εξακολουθήσει να παραμένει κυρίαρχο, η ανάγκη υιοθέτησης μιας μακροπρόθεσμης αποτελεσματικής πολιτικής για την οδική ασφάλεια παραμένει επείγουσα και επιτακτική.
Η ευημερία των αριθμών δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει. Για να χρησιμοποιήσουμε την τρέχουσα δημοφιλή ορολογία, μετά τη υποχώρηση του COVID 19, το επόμενο κύμα της Πανδημίας των τροχαίων συγκρούσεων και οι συνέπειες του θα είναι πολύ πιο δυνατό απ αυτά που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Ως πότε θα παριστάνουμε πως δεν το περιμέναμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου