Του Πέτρου Πιτσίνη
Πόσες φορές έχετε εκνευριστεί με τον φθαρμένο ασφαλτοτάπητα, τις ξεβαμμένες πινακίδες ή τα ξεθωριασμένα φανάρια κυκλοφορίας, τα οποία δεν γνωρίζεις τι δείχνουν; Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και δεν αφορά μόνον δρόμους κάποιας ηλικίας, αλλά και νέες κατασκευές. Δυστυχώς στη χώρα μας μετρά μόνον η παράδοση ενός έργου και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, από πλευράς εργολάβου βεβαίως. Ο ελληνικός λαός χρυσοπληρώνει οδικά έργα αμφίβολης ποιότητας, τα οποία δεν αντέχουν στον χρόνο και χρειάζονται έπειτα από λίγο διάστημα συντήρηση. Οταν λείπουν τα χρήματα για κάτι τέτοιο - και αυτό θα συμβαίνει συχνότερα το επόμενο διάστημα εξαιτίας της οικονομικής στενωπού- τότε μετατρέπονται αυτά τα έργα σε επικίνδυνες παγίδες για εποχούμενους και πεζούς. Θυμάμαι πριν από δεκαετίες, όταν διάβαζα για τα ασβεστολιθικά πετρώματα που φθείρονται γρήγορα, με αποτέλεσμα να γίνονται οι ελληνικοί δρόμοι πίστες πατινάζ και να μοιάζει η άσφαλτος με το κεφάλι του μακαρίτη Γιουλ Μπρίνερ. Από τότε τα πράγματα έχουν βελτιωθεί ελάχιστα, δεν νομίζω όμως να έμεινε κάποιος ανάδοχος έργου απλήρωτος εξαιτίας της κακής ποιότητας του έργου το οποίο είχε παραδώσει. Πολύ περισσότερο, δεν νομίζω να καταλογίστηκαν ποτέ ευθύνες σε κάποιον- κατασκευαστή ή υπεύθυνο υπάλληλο υπουργείου- όταν χάθηκαν ζωές και περιουσίες σε ασφαλτοτάπητες με μηδενικό συντελεστή τριβής. Και πώς να γίνει βέβαια κάτι τέτοιο, όταν σχεδόν για κάθε ατύχημα φταίει σύμφωνα με τους αναλυτές μας η υπερβολική ταχύτητα και δεν εξετάζονται παράμετροι οι οποίες έχουν σχέση με την ποιότητα του δρόμου και της σήμανσής του; Τα ίδια- και ακόμη χειρότερα- ισχύουν για τις διαγραμμίσεις, οι οποίες ξεβάφουν με εκπληκτική ταχύτητα και έτσι δυσκολεύουν τη ζωή του οδηγού, ιδιαίτερα στο σκοτάδι. Αρκετές φορές μάλιστα υπάρχουν δύο διαγραμμίσεις στο οδόστρωμα, μία παλαιότερη ξεπλυμένη και μία πιο καινούργια, αλλά σε διαφορετικό σημείο ώστε να φαίνονται και οι δύο! Οι ξεβαμμένες πινακίδες και τα ξεθωριασμένα φανάρια κυκλοφορίας επιβεβαιώνουν το έλλειμμα ποιότητας που χαρακτηρίζει το οδικό δίκτυο της χώρας μας. Πρόκειται βεβαίως για τριτοκοσμικές καταστάσεις, αφού δεν έχω συναντήσει σε καμία προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα πινακίδες που πρέπει να μαντέψεις το περιεχόμενό τους και φανάρια στα οποία δεν διακρίνεται καμία φάση τους. Για να μην αναφερθώ βεβαίως στους βανδαλισμούς πινακίδων και φαναριών, οι οποίοι βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και θεωρούνται πλέον σχεδόν αυτονόητο φαινόμενο των ελληνικών δρόμων. Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να έχει εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό όλες αυτές τις αδυναμίες ζητώντας από τους εργολάβους δημοσίων έργων εγγυήσεις με χρονικό ορίζοντα αρκετών ετών, οι οποίες θα συνοδεύονται από αυστηρές ρήτρες (πραγματικές και όχι στα χαρτιά). Να φτιαχτεί επίσης μία μαύρη λίστα αναξιόπιστων εργολάβων, που θα αποκλείονται εκ προοιμίου από τους κρατικούς διαγωνισμούς και να αποδίδονται και ευθύνες στις περιπτώσεις τροχαίων δυστυχημάτων εξαιτίας κακοτεχνιών. Εδώ ένα αυτοκίνητο αγοράζεις και παρέχουν οι εταιρείες τουλάχιστον δύο χρόνια εγγύηση, ένας πανάκριβος καινούργιος δρόμος δεν οφείλει να παραμένει για πολύ μεγαλύτερο διάστημα σε καλή κατάσταση;
Πόσες φορές έχετε εκνευριστεί με τον φθαρμένο ασφαλτοτάπητα, τις ξεβαμμένες πινακίδες ή τα ξεθωριασμένα φανάρια κυκλοφορίας, τα οποία δεν γνωρίζεις τι δείχνουν; Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και δεν αφορά μόνον δρόμους κάποιας ηλικίας, αλλά και νέες κατασκευές. Δυστυχώς στη χώρα μας μετρά μόνον η παράδοση ενός έργου και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, από πλευράς εργολάβου βεβαίως. Ο ελληνικός λαός χρυσοπληρώνει οδικά έργα αμφίβολης ποιότητας, τα οποία δεν αντέχουν στον χρόνο και χρειάζονται έπειτα από λίγο διάστημα συντήρηση. Οταν λείπουν τα χρήματα για κάτι τέτοιο - και αυτό θα συμβαίνει συχνότερα το επόμενο διάστημα εξαιτίας της οικονομικής στενωπού- τότε μετατρέπονται αυτά τα έργα σε επικίνδυνες παγίδες για εποχούμενους και πεζούς. Θυμάμαι πριν από δεκαετίες, όταν διάβαζα για τα ασβεστολιθικά πετρώματα που φθείρονται γρήγορα, με αποτέλεσμα να γίνονται οι ελληνικοί δρόμοι πίστες πατινάζ και να μοιάζει η άσφαλτος με το κεφάλι του μακαρίτη Γιουλ Μπρίνερ. Από τότε τα πράγματα έχουν βελτιωθεί ελάχιστα, δεν νομίζω όμως να έμεινε κάποιος ανάδοχος έργου απλήρωτος εξαιτίας της κακής ποιότητας του έργου το οποίο είχε παραδώσει. Πολύ περισσότερο, δεν νομίζω να καταλογίστηκαν ποτέ ευθύνες σε κάποιον- κατασκευαστή ή υπεύθυνο υπάλληλο υπουργείου- όταν χάθηκαν ζωές και περιουσίες σε ασφαλτοτάπητες με μηδενικό συντελεστή τριβής. Και πώς να γίνει βέβαια κάτι τέτοιο, όταν σχεδόν για κάθε ατύχημα φταίει σύμφωνα με τους αναλυτές μας η υπερβολική ταχύτητα και δεν εξετάζονται παράμετροι οι οποίες έχουν σχέση με την ποιότητα του δρόμου και της σήμανσής του; Τα ίδια- και ακόμη χειρότερα- ισχύουν για τις διαγραμμίσεις, οι οποίες ξεβάφουν με εκπληκτική ταχύτητα και έτσι δυσκολεύουν τη ζωή του οδηγού, ιδιαίτερα στο σκοτάδι. Αρκετές φορές μάλιστα υπάρχουν δύο διαγραμμίσεις στο οδόστρωμα, μία παλαιότερη ξεπλυμένη και μία πιο καινούργια, αλλά σε διαφορετικό σημείο ώστε να φαίνονται και οι δύο! Οι ξεβαμμένες πινακίδες και τα ξεθωριασμένα φανάρια κυκλοφορίας επιβεβαιώνουν το έλλειμμα ποιότητας που χαρακτηρίζει το οδικό δίκτυο της χώρας μας. Πρόκειται βεβαίως για τριτοκοσμικές καταστάσεις, αφού δεν έχω συναντήσει σε καμία προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα πινακίδες που πρέπει να μαντέψεις το περιεχόμενό τους και φανάρια στα οποία δεν διακρίνεται καμία φάση τους. Για να μην αναφερθώ βεβαίως στους βανδαλισμούς πινακίδων και φαναριών, οι οποίοι βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και θεωρούνται πλέον σχεδόν αυτονόητο φαινόμενο των ελληνικών δρόμων. Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να έχει εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό όλες αυτές τις αδυναμίες ζητώντας από τους εργολάβους δημοσίων έργων εγγυήσεις με χρονικό ορίζοντα αρκετών ετών, οι οποίες θα συνοδεύονται από αυστηρές ρήτρες (πραγματικές και όχι στα χαρτιά). Να φτιαχτεί επίσης μία μαύρη λίστα αναξιόπιστων εργολάβων, που θα αποκλείονται εκ προοιμίου από τους κρατικούς διαγωνισμούς και να αποδίδονται και ευθύνες στις περιπτώσεις τροχαίων δυστυχημάτων εξαιτίας κακοτεχνιών. Εδώ ένα αυτοκίνητο αγοράζεις και παρέχουν οι εταιρείες τουλάχιστον δύο χρόνια εγγύηση, ένας πανάκριβος καινούργιος δρόμος δεν οφείλει να παραμένει για πολύ μεγαλύτερο διάστημα σε καλή κατάσταση;
ΠΗΓΗ: auto NEA, Ιούνιος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου