S. Dali, Rose meditative, 1958
Δεν περιμένουμε τις γιορτές για να θυμηθούμε …
Αυτό ακριβώς, δεν περιμένουμε τις γιορτές για να θυμηθούμε τα αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι κοντά μας πλέον. Δεν είναι για τους άλλους, γιατί για εμάς δεν έφυγαν ποτέ (ίσως και για τους άλλους). Μα τούτες τις μέρες , μας λείπουν λίιιγο πιο πολύ, ε;
Αχ, εμένα μου λείπει 12 χρόνια, μα ξέρεις κάτι; τον νιώθω δίπλα μου πάντα, πες με τρελή δεν με πειράζει.
Φέτος λοιπόν , και φέτος ας μοιράσουμε την αγάπη που έχουμε μέσα μας στα πρόσωπα που είναι δίπλα μας, να εκδηλώσουμε τα συναισθήματα μας. Να τους/τις πούμε πόσο τους αγαπάμε και να κάνουμε μαζί τους κάτι ξεχωριστό να έχουμε να το θυμόμαστε και να γελάμε.
Έχω περάσει γιορτές στο νοσοκομείο, στο καροτσάκι, είχαμε μαζευτεί την νύχτα της πρωτοχρονιάς στο σαλόνι της νευροχειρουργικής. Αχ τι νύχτα, εγώ κι άλλη μια κυρία στα καροτσάκια,μια ασθενής που είχε κάνει σπονδυλοδεσία ήταν όρθια δεν επιτρεπόταν να καθήσει και άλλοι 2 ασθενείς που δεν θυμάμαι τι είχαν. Ηρθε η γιατρός που ήταν την νύχτα εκεί, έφερε ένα ραδιοφωνάκι, χυμό, ποτήρια κ βασιλόπιτα, ήταν και η αγαπημένη μου νοσοκόμα, η Σωτηρία, είχα πει στην μητέρα μου και της είχε πάρει δώρο ένα κασκόλ να της δώσω -ζήσαμε 3 μήνες μαζί εκεί μέσα.
5,4,3 2,1 «καλή χρονιάαααα» και κλάμα όλοι και όλες, χαχαχα μα βλέπαμε τα πυροτεχνήματα, το νοσοκομείο ήταν ψηλά, εμείς στον 6 όροφο και θέα όοολη η Θεσσαλονίκη να γιορτάζει. Αλλάξαμε δώρα, φιλιά, ευχές, μέχρι που ήρθε ο τραυματιοφορέας να με πάρει μα είχε πιει λίγο παραπάνω αλλά ok τα κατάφερε, με έβαλε στο κρεβάτι και μου είπε «του χρόνου να πετάς» έπιασε η ευχή του, γιατί θαρρώ την πίστεψα!!!
Κάθε χρονιά προσπαθώ για το καλύτερο, έχω διορθωθεί σαν άτομο νομίζω, μου λείπει κι ο Δ. Και η παλιά μου ζωή (προ τροχαίου).
Μα αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσω να ζω, θα συνεχίσω κι εγώ,κι εσύ , κι εσύ ναι ναι κι εσύ!!!
Για εμάς, για αυτούς που μας αγαπάνε και μας χρειάζονται, για να γεμίσουμε εμπειρίες θετικές εύχομαι μα και αρνητικές τι να κάνουμε.
Ας ευχηθώ λοιπόν , αχ τι να ευχηθώ; Καταρχήν καλά μυαλά, να σκεφτόμαστε και λίγο, αν δηλαδή λες όταν οδηγάς «έλα μωρέ σε μένα θα τύχει» αν δεν σε νοιάζει για εσένα σκέψου ότι κυκλοφορεί κι άλλος κόσμος εκεί έξω…!!!!
Κατά τα άλλα θα ευχηθώ δύναμη, κουράγιο, φυσικά υγεία μα και πολλή, μα πολλή αγάπη!!!!Καντουχάρ Φιλίζ, SOS Τροχαία Εγκλήματα – Ξάνθη
Άλλα κείμενα της Φιλίζ:
Πηγή: www.soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου