Τροχαίο: το τέλειο έγκλημα.

Σύμφωνα με τους εγκληματολόγους και τους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων «τέλειο έγκλημα» δεν υπάρχει. Ωστόσο αν αναλογιστεί κανείς τη σχέση εγκλήματος και ποινής θάλεγε πως τα τροχαία θα μπορούσαν να θεωρηθούν τα τέλεια εγκλήματα μια και οι επιβαλλόμενες γι αυτά ποινές στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υποπολαπλάσιες σε σχέση με παρόμοια εγκλήματα τα οποία όμως δεν τελέσθηκαν με την χρήση μηχανοκίνητου μέσου. Οι δράστες όχι μόνο δεν εκτίουν ποινές φυλάκισης αλλά διατηρούν από την πρώτη στιγμή (του φόνου/ων ή σοβαρού τραυματισμού/ών) την άδεια οδήγησης τους, τις πινακίδες και το όχημα τους.

Με δεκάδες κυβερνήσεις να έχουν εναλλαγεί στην εξουσία τα χρόνια ανάπτυξης της μηχανοκίνησης και του πογκρόμ στους δρόμους, με τις περισσότερες απ αυτές να υποστηρίζουν και να πραγματοποιούν αλλαγές προς το αυστηρότερο σε ότι αφορά το θεσμικό πλαίσιο διαφόρων εκφάνσεων της κοινωνικής ζωής, τα τροχαία πάντα αποτελούσαν την εξαίρεση του κανόνα. Και η πιο αυστηρή πολιτεία θάχει μια «συγχωρετική» εστία.

Κατά καιρούς έχει εκφραστεί δημόσια από έγκριτους ποινικολόγους η υπόνοια ότι το τροχαίο έγκλημα χρησιμοποιείται εκτεταμένα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Για να το λένε αυτοί κάτι θα ξέρουν. Ωστόσο και για όποιον δεν ξέρει ένας τέτοιος ισχυρισμός θα θεωρηθεί εύλογος δεδομένης της ατιμωρησίας μιας τέτοιας μεθόδευσης.

Τα όσα αποκαλύφθηκαν πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη (ΕΔΩ) για τον φόνο στις 5 Ιανουαρίου 2020 ενός 28χρονου νέου από την Βουλγαρία που κατέβηκε στη Θεσσαλονίκη για  να παρακολουθήσει ένα ποδοσφαιρικό αγώνα ελληνικών ομάδων ξεπερνούν βέβαια κάθε φαντασία, όχι μόνο για τον παραλογισμό του εγκλήματος (έξι άτομα οργάνωσαν συλλογικά και πραγματοποίησαν την δολοφονία του επειδή …ήταν οπαδός άλλης ομάδας, τον οποίον δεν γνώριζαν καν) αλλά  και γιατί ακολούθησαν μια στρατηγική που βασίζονταν σε όλες τις «τρύπες» του Ποινικού Κώδικα και του ΚΟΚ με αποτέλεσμα η δολοφονία να χαρακτηριστεί τροχαίο με εγκατάλειψη με συνέπεια η δράστις που είχε συλληφθεί λίγες ώρες μετά το συμβάν να αφεθεί αμέσως ελεύθερη κατηγορούμενη για δυο πλημμελήματα: ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος.

Η συνέχιση της έρευνας έξι μήνες μετά  αποκάλυψε σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές πώς η φερόμενη ως τυχαία διερχόμενη 26χρονη οδηγός, μόνο τυχαία δεν βρέθηκε εκεί αλλά αποτελούσε μέλος της ομάδας η οποία δολοφόνησε με δόλο το θύμα και μάλιστα ή ίδια επέφερε τα θανατηφόρα κτυπήματα με το αυτοκίνητο που πέρασε από πάνω του, ενώ οι συνεργοί της τον κυνηγούσαν και τον κτυπούσαν, προκαλώντας θανατηφόρες κακώσεις της κοιλίας και της πυέλου.

Η φρικιαστική αυτή η υπόθεση δείχνει από μια άλλη πλευρά την ανάγκη της ΑΜΕΣΗΣ κατάργησης  του άρθρου 43 του ΚΟΚ που χαρακτηρίζει την εγκατάλειψη θύματος τροχαίου πλημμέλημα όπως και την συνολικότερη αναμόρφωση  του Δικαίου που αφορά τα τροχαία εγκλήματα που βαφτίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των φόνων και σοβαρών τραυματισμών σαν πράξεις που προκλήθηκαν από αμέλεια.

 Όταν το οργανωμένο έγκλημα χρησιμοποιεί σαν εργαλείο του τον ΚΟΚ, τι δεν καταλαβαίνεις;