Έπαιξε το ρόλο του καλά…..

 

…..έπαιξε το ρόλο του καλά. Αν και δεν τον ζήτησε. Πρωταγωνίστησε τις πρώτες μέρες με το σώμα του προστατευμένο στην αχλή της κάμερας, να μην ταραχθούν και τα σωθικά των θεατών. Η μαύρη μηχανή του ξαπλωμένη, επάνω το μαύρο κράνος στη θέση του σταυρού. Στη σκηνή, στο ρόλο του αυτόπτη μάρτυρα ένας διανομέας και ένας ταξιτζής που αναζητήθηκαν, όπως προβλέπεται, και δώσανε εν τέλει τις καταθέσεις τους, για να διερευνηθεί σε βάθος η υπόθεση. Και ένας τροχονόμος, όχι τόσο καλά διδαγμένος, που έπαιξε με υπερβάλλοντα ζήλο το ρόλο του. Τον τραβήξανε, διατυμπανίζοντας την Ε.Δ.Ε, να τον δασκαλέψουν, ίσως, στην τέχνη της  διπλωματίας, να μην είναι άλλη φορά τόσο διαχυτικός και αποκαλυπτικός. Ο άλλος, ο συμπρωταγωνιστής με το μαύρο αυτοκίνητο της υπηρεσίας, φοβήθηκε, ντράπηκε να εκτεθεί, κατάλαβε ότι δεν θα ακολουθήσει χειροκρότημα. Ακολούθησαν όμως πολιτικά συναισθήματά συντριβής που βρήκαν κάποια κίνηση στο δρόμο τους και λίγο αργήσανε στον προορισμό τους.

Και πάνω εκεί προέκυψε το βίντεο από την κάμερα της Βουλής. Διέρρευσε. Παίχτηκε και ξαναπαίχτηκε στο όνομα της αλήθειας. Σε κανονική και σε αργή κίνηση. Να φανεί η περιστροφή του παιδιού στον αέρα, το κράνος που φεύγει. Να φανεί καθαρά τι έγινε. Επενδύθηκε και με σχόλια, στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, θεωρίες συνωμοσίας, θεωρίες για τις θεωρίες συνωμοσίας. Φάνηκε να ξεχειλίζει η οργή ιδίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φωνές φορτωμένες υπερβολή, που έμειναν στην γκρίνια, γιατί αυτός ήταν εξαρχής ο προορισμός τους, στις προσβολές και στην ναρκισσιστική επιβεβαίωση  μιας αίσθησης ηθικής ανωτερότητας. Υπήρχαν όμως και οι άλλες φωνές, οι πιο νηφάλιες και γνωστικές, αν και ακόμη όχι τόσο ισχυρές, που δεν χαρίστηκαν σε αυστηρότητα και που προσπάθησαν να δείξουν προς το δάσος.

Και, όταν πρόσκαιρα τραβήχτηκαν τα μάτια από το δέντρο, διότι έτσι υπαγορεύει το δέον σε μία ευνομούμενη Πολιτεία, άρχισε να θολώνει το δάσος: προκρίθηκε η πολιτικώς και κοινωνικώς ορθή λέξη «ατύχημα» που μαλακώνει τον πόνο, για να βιώσεις πιο ήπια το γεγονός, αλλά και εξασθενεί εντέχνως την ευθύνη του φταίχτη αλλά και της πολιτείας. Η παράβαση με τρόπο επιδέξια απλουστευτικό εντάχθηκε στην κοινή, γενικευμένη, συνηθισμένη, άρα φυσιολογική οδική συμπεριφορά. Επιστρατεύτηκε το αφήγημα του οδηγού που είχε μία άτυχη στιγμή και παρέσυρε μέσα στην ατυχία του και κάποιον άλλον άτυχο. Συνέπεσε δηλαδή πολύ ατυχία. Αλλά και πόση »τύχη» , αναρωτιέσαι, προηγήθηκε πριν από το »μοιραίο» και δεν προέκυψε άλλη τροχαία σύγκρουση. Γιατί το μαύρο όχημα ακροβατούσε για ώρα επικίνδυνα αλαζονικά στη διπλή διαχωριστική.

Παράλληλα σερβιρίστηκε στο τραπέζι ως μέτρο επίλυσης ένα νέο φανάρι συνοδευμένο με κάποιες τροποποιήσεις και κάποιες διαμορφώσεις. Παλαιότερα το αίτημα αυτό δεν είχε γίνει αποδεκτό, τώρα μάλλον, ναι, αφού η σφραγίδα είναι βουτηγμένη στο αίμα. Είναι βεβήλωση όμως. Σπίλωση. Ατίμωση του Παιδιού. Και η Δημοκρατία νιώθει στο βάθος τη συντριβή. Αλλά και την αδικία που ξεχειλίζει στην κοινωνία με τις κάθε λογής κακοποιητικές συμπεριφορές από τις κάθε λογής εξουσίες και ανισότητες.

Υπήρχαν όμως και οι μεγάλες παραφωνίες σε αυτή την παράσταση: οι άνθρωποι που οι δικοί τους δέχτηκαν τα όργανα του Παιδιού. Παρά τις μάσκες δεν μπόρεσαν να υποκριθούν. Τους πρόδωσε στα μάτια, στα λόγια και στις σιωπές τους η ευγνωμοσύνη για τα δώρα της ζωής. Και ακόμη πιο παράταιροι φανήκανε οι άνθρωποι του Παιδιού: μίλησαν με τόση αυτοκυριαρχία, δύναμη και αξιοπρέπεια, που είναι να απορείς και να θαυμάζεις. Και αποδείχθηκαν, επομένως, εντελώς ακατάλληλοι γι’ αυτή την ωραία παράσταση.

Το ενδιαφέρον του συγκλονισμένου φιλοθεάμονος κοινού, καλομαθημένου στην αδιάλειπτη ανανέωση, δείχνει τώρα να έχει εξατμιστεί. Δεν υπάρχει ανησυχία όμως, γιατί όλο και κάτι θα προκύψει στο όνομα της αλήθειας. Και το Παιδί στο μεταξύ έχει κουραστεί αλλά δεν ανησυχεί. Κάποια στιγμή θα έρθει και ο αντικαταστάτης του. Να ξαναρχίσει η παράσταση…..

Βαγγέλης Δήμας, εκπαιδευτικός.