Θάνατος παθόντος μεταγενέστερα του τραυματισμού του λόγω επιβάρυνσης της υγείας από προϋπάρχον νόσημα (Καρδιοπάθεια)

Θάνατος παθόντος

 

 μεταγενέστερα του τραυματισμού του

 

και της νοσηλείας του εξαιτίας επιβάρυνσης της υγείας του και από προϋπάρχον νόσημα - Καρδιοπάθεια - Αιτιώδης Συνάφεια

          

 

  Από τις διατάξεις των άρθ. 297, 298, 330 και 914 Α.Κ προκύπτει ότι προυποθέσεις της ευθύνης για αποζημίωση είναι, πέραν των άλλων, η υπαιτιότητα του υπόχρεου σε αποζημίωση και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξεως ή της παράλειψης και της ζημίας. Η πρόσφορη αιτιώδης συνάφεια δεν αποκλείεται για το λόγο ότι στην επέλευση ή την έκταση της ζημίας συνετέλεσε και ειδική προδιάθεση και εν προκειμένω προυφιστάμενη καρδιοπάθεια του παθόντος. Στην προκειμένη περίπτωση ο παθών παρουσίαζε προ του χρόνου του ατυχήματος αποφρακτική πνευμονοπάθεια και αρτηριακή υπέρταση, την τελευταία δε ρύθμιζε με φαρμακευτική αγωγή.

 

  Κατά το ένδικο τροχαίο ατύχημα υπέστη υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού μηριαίου οστού. Νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο 14 ημέρες, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση με ημιαρθροπλαστική του αριστερού ισχίου. Μετά την έξοδό του από το Νοσοκομείο νοσηλευόμενος κατ’ οίκον υπέστη οξύ πνευμονικό οίδημα και ακολούθως οξεία δύσπνοια, η οποία εξελίχτηκε σε καρδιακή ανακοπή εξαιτίας της οποίας κατέληξε μετά παρέλευση πλέον των 4 μηνών και 22 ημερών από του χρόνου του ατυχήματος.

 

  Εν προκειμένω κρίθηκε ότι υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του υποκεφαλικού κατάγματος που υπέστη ο ενάγων κατά το τροχαίο ατύχημά του της επιβαρύνσεως της προηγούμενης καταστάσεως της υγείας του, εξαιτίας της οποίας επήλθεν ο θάνατός του.

  

 

Σύγκρουση Ομορρόπως Κινουμένων

 

 Μπετονιέρας και Μοτοποδηλάτου

 

κατά οπισθοπορεία (2)

 

 

 Αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού της μπετονιέρας ο οποίος οδηγώντας βαρύ όχημα μεγάλων διαστάσεων σε σημείο με πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, επιχείρησε αιφνιδιαστικά και ανέλεγκτα ελιγμό οπισθοπορείας χωρίς να ελέγξει και βεβαιωθεί προηγουμένως ότι μπορούσε να εκτελέσει τον ελιγμό αυτό χωρίς κίνδυνο ή παρακώλυση των λοιπών χρηστών της οδού, (παράβαση άρθρ. 12 παρ. 1, 21 παρ. 1, 22 παρ. 1 ΚΟΚ0, με αποτέλεσμα να προσκρούσει στο κανονικά κινούμενο πίσω από αυτόν μοτοποδήλατο.

 

 

Ψυχική Οδύνη 170.000 ευρώ 

 

Επιμεριζόμενη ανά :

 

70.000 ευρώ στη σύζυγο

 

50.000 ευρώ σε καθεμία από τις δύο θυγατέρες 

 

 

 

 Σχόλια – Παρατηρήσεις 

  Η παθούσα νοσηλευόμενη για τον τραυματισμό της σε τροχαίο ατύχημα (υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού βραχιονίου, κάταγμα περιφερικής κερκίδας αριστερά και υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού ισχύου), απεβίωσε σε χρόνο ενάμισι μήνα μετά το ατύχημα. Κρίθηκε ότι αν και έπασχε από καρκίνο του παχέως εντέρου, η αιτία του θανάτου της (λιπώδης εμβολή) -  συνδέεται αιτιωδώς με τον ανωτέρω τραυματισμό της. ΑΠ 1360/2010 ΕΣυγκΔ 2001/9

 

Καρδιακή Προσβολή και Θάνατος του τραυματισθέντος 80 ετούς πεζού μετά διετία από το ατύχημα συνεπεία του ατυχήματος. ΕΦ.Αθ.7741/2003 ΣΕΣυγκΔ 2004/279

 

Επιδείνωση Νόσου - Θάνατος μετά από παραμονή επί  διετία σε κατάσταση άγρυπνου κώματος. Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας - ΑΚ 931.  Δεκτός ο ισχυρισμός του εναγομένου Επικουρικού Κεφαλαίου κατ΄άρθρ. 527 ΚΠολΔ ότι ο παθών αποβιώσας μετά διετία από του ατυχήματος δεν δικαιούται την επιδικασθείσα με την  εν μέρει οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου αποζημίωση εξ ΑΚ 931 (75.000 ευρώ), καθότι η αναπηρία του διήρκησε δύο μόνο έτη, δηλαδή μικρή χρονική περίοδο ώστε τα βλαπτικά αποτελέσματά της δεν εκτείνονται σε βάθος χρόνου. Εφ.Λαρ.919/2005 ΣΕΣυγκΔ 2006/282

 

 Αν η αρχική απρόβλεπτη και συνδεόμενη αιτιωδώς με το ατύχημα ζημία του παθόντος και δη η αιφνίδια επιδείνωση της υγείας του εμφανιστεί μεταγενέστερα και μάλιστα μετά την πάροδο της διετίας από την ημέρα του ατυχήματος, τότε η διετής παραγραφή (κατά του ασφαλιστή) αρχίζει από τη στιγμή που καθίσταται αντικειμενικά δυνατή η πρόβλεψη της νέας δυσμενούς κατάστασης του παθόντος.  Συνεπώς αν  συνεπεία του ατυχήματος, επέρχεται η θανάτωση του παθόντος μετά παρέλευση διετίας από τον αρχικό τραυματισμό του, η διετής παραγραφή του άρθρου 10 παρ. 2

 

νόμος.489/1976 για την αξίωση των μελών της οικογένειας για ψυχική     οδύνη (ΑΚ 932) αρχίζει όχι από την ημέρα του ατυχήματος, αφού 

 
τότε δεν είχε ακόμη γεννηθεί η αξίωση, αλλά από το χρόνο επέλευσης του θανάτου. Εφ.Λαρ.127/2005 ΣΕΣυγκΔ 2005/115 

 

 ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΝΤΟΣ (μετά μακρά νοσηλεία) ολίγον προ της 5 ετίας. Δεν αποδυναμώνεται το δικαίωμα αποζημιώσεως των εξ Αδιαθέτου Κληρονόμων. οι οποίοι συνεχίζουν την δίκην, αλλά και με Αγωγήν των, ζητούν ΨΥΧΙΚΗ ΟΔΥΝΗ, έξοδα Κηδείας. ΜονΠρ.Αθ.822/1995 ΣΕΣυγκΔ 1999/444                                                                                                                                 

Απόφ.Εφ. Αθ.

 

 

 

Πηγή:http://www.esd.gr