Εγκατάλειψη Θυμάτων Τροχαίων: Ποιος προστατεύει ποιόν.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!                                                                              Κ. Βάρναλης

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα από την ίδρυση του (2011) έχει ασχοληθεί συστηματικά με το θέμα Τροχαία & Εγκατάλειψη σαν την πιο ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά που εκδηλώνεται στο δίκτυο της κυκλοφορίας. Στηρίζει και η ΕΥΘΥΤΑ -ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΡΟΔΟΥ

Δυστυχώς ένα θέμα τόσο σημαντικό, αλλά και ξεχωριστό με την έννοια ότι η νομοθετική αντιμετώπιση του δεν απαιτεί συνολικές αλλαγές αλλά την κατάργηση ενός μόνο άρθρου του Κ.Ο.Κ. (43) πάρα τις συστηματικές μας προσπάθειες σε συνεργασία και με άλλους φορείς και παρά την επανειλημμένα δηλούμενη κατανόηση, ακόμα και αγανάκτηση για το θέμα ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ.

Τον τελευταίο καιρό  αλλεπάλληλα περιστατικά τροχαίων με εγκατάλειψη έγιναν γνωστά. Αναφέρουμε μόνο μερικά στα οποία προκλήθηκε θάνατο ή σοβαρός τραυματισμός:

– στο Αίγιο με το διπλό φονικό γιαγιάς & εγγονού από μεθυσμένο 28χρονο δράστη (αλκοόλ 1.71/L) που έτρεχε με πάνω από 100km/h σε κατοικημένη περιοχή,

– στη Χίο όπου 68χρονος δράστης τραυμάτισε βαρύτατα και εγκατέλειψε 23χρονο μετακινούμενο με πατίνι (στην περίπτωση αυτή έχουμε -μάλλον για πρώτη φορά στην Ελλάδα – εφαρμογή του άρθρου 290 Α του νέου Ποινικού Κώδικα για την επικίνδυνη και οδήγηση ο δράστης διώκεται για κακούργημα, ωστόσο για την εγκατάλειψη διώκεται για …πλημμέλημα μια και έτσι ορίζει ο νόμος).

-στα Χανιά όπου 26χρονος οδηγός ΙΧ παραβιάζοντας την προτεραιότητα χτύπησε και τραυμάτισε δυο επιβαίνοντες σε μηχανή τους εγκατέλειψε και συνελήφθη αργότερα αφού δημοσιοποιήθηκε σχετικό βίντεο.

-στη Ζάκυνθο όπου μια 31χρονη οδηγός ΙΧ στην περιοχή Αγίου Δημητρίου τραυμάτισε θανάσιμα και εγκατέλειψε 55χρονη πεζή που πήγαινε το παιδί της στο σχολείο.

Σε όλες αυτέ τις περιπτώσεις διατυμπανίζεται η αγαπημένη θεωρία των ΜΜΕ αλλά και των πολιτικών και δικαστικών αρχών περί «Ασυνείδητων Οδηγών». Σε όλες τις περιπτώσεις, για το αδίκημα της εγκατάλειψης όλοι οι παραπάνω «ασυνείδητοι» δράστες διώκονται σε βαθμό πλημμελήματος με βάση το άρθρο 43 του ΚΟΚ που θεσπίζει την προνομιακή μεταχείριση των οδηγών έναντι των υπολοίπων πολιτών που αν τραυματίσουν κάποιον και τον εγκαταλείψουν αβοήθητο διώκονται για κακούργημα με βάση τον Ποινικό Κώδικα.

Τι είδους «κάστα» ή «γένος Ευγενών» αποτελούν αυτοί οι «Ασυνείδητοι Οδηγοί» για τους οποίους έχει θεσπιστεί ειδική νομοθεσία μάλλον μόνο εμείς δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.

Είναι απίστευτο πως όλη αυτή η αλητεία των δρόμων απολαμβάνει επί δεκαετίες της προστασίας και της κατανόησης του πολιτικού και του δικαστικού συστήματος της χώρας. Τραυματίζουν θανάσιμα ή αφήνουν ανάπηρο έναν άνθρωπο, τον εγκαταλείπουν  στην άκρη στο δρόμο, εμφανίζονται μετά το αυτόφωρο ή ανακαλύπτονται μετά από μήνες και τότε τους αφήνουν αμέσως ελεύθερους και με την άδεια οδήγησης τους αφού του παραπέμψουν για.. πλημμέλημα.

Απολαμβάνοντας μια τέτοια μοναδική ασυλία οι «Ασυνείδητοι» είναι αναπόφευκτο  να αυξάνουν διαρκώς αλλά και να ανεβάζουν επίπεδο. Η αποθράσυνση είναι το επόμενο βήμα για να μην νομίζουμε ότι μόνο εμείς έχουμε διεκδικήσεις. Ενδεικτικά:

• Ο εκ των δικηγόρων του δολοφόνου του Αιγίου βρήκε προνομιακή θέση στα ΜΜΕ να «αναλύει» πως το 1.71gr/L αλκοόλ στο αίμα του πελάτη του αποτελούσε ελαφρά υπέρβαση του νομίμου ορίου (0.5gr/L), την στιγμή που αυτή η συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα οδηγού σημαίνει 40 φορές αύξηση της πιθανότητας εμπλοκής σε τροχαίο.
• Η δράστης του τροχαίου με εγκατάλειψη στη Ζάκυνθο δήλωσε ότι δεν αντιλήφθηκε ότι χτύπησε τη γυναίκα αλλά θεώρησε ότι κάποιο θόρυβο έκανε η μηχανή ενώ, τη θραύση του παρπρίζ που προκάλεσε προφανώς το σώμα του θύματος, ούτε αυτή την αντιλήφθηκε και πήρε τηλέφωνο τον άνδρα της για να τον ενημερώσει ότι έπαθε βλάβη το παρμπρίζ…

Η γενίκευση της αποθράσυνσης των δολοφόνων των δρόμων που εγκαταλείπουν τα θύματα τους και η προνομιακή εμφάνιση των «απόψεων» τους από τα ΜΜΕ είναι το αποτέλεσμα της ανοχής και κατανόησης που η πολιτικοδικαστική συμμαχία δείχνει σ αυτή τη μάστιγα που σαρώνει στου ελληνικούς δρόμους.

Την ώρα που τα θύματα τους είναι στα νεκροταφεία και τις εντατικές, όλοι τους είναι ελεύθεροι (ίσως της Χίου όχι), με την άδεια οδήγησης τους, στην αγκαλιά της οικογένειας τους, με τους δικηγόρους να τους συμβουλεύουν, τα ΜΜΕ να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους και την πολιτεία να τους εγγυάται μια δεύτερη ευκαιρία.

Για τι ακριβώς; Για ένα ακόμα φόνο στους δρόμο;