Στέλιος Ξυδάκης
Ο Στέλιος, βιολόγος, δεινός ψαροντουφεκάς, αρθρογράφος περιοδικού υποβρύχιας κατάδυσης, καθηγητής καταδύσεων με 18 χρόνια εμπειρίας στη θάλασσα και συμμετοχή σε επιστημονικές αποστολές προστασίας απειλούμενων θαλάσσιων ειδών, χάθηκε από τον πιο μεγάλο κίνδυνο που μπορεί να συναντήσει κανείς στη θάλασσα… τον άνθρωπο.
Ήταν 6 Αυγούστου του 2009 όταν ο χειρότερος εφιάλτης του Στέλιου έγινε πραγματικότητα, το «καρτέρι» στα 20 μέτρα δε τον τρόμαζε όσο τον τρόμαζε ο ήχος ταχύπλοου που έτρεχε πάνω από το όριο και πολύ κοντά στη στεριά. Και γι’αυτό πάντα προσπαθούσε να συνετίσει τους οδηγούς που δεν σέβονταν τους κανόνες της θάλασσας. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν κανείς δε βρέθηκε πιο πριν να συνετίσει τον ασυνείδητο που εκείνο το απόγευμα της 6ης Αυγούστου του έκοψε το νήμα της ζωής.
Ο Στέλιος έβαζε την ασφάλεια πάνω από όλα και γι’ αυτό 2 σημαδούρες σημείωναν τη θέση του κι ας ήταν σε περιοχή με χαμηλή κίνηση – έξω από το αλιευτικό καταφύγιο των Λιμνιών, στη Βολισσό της Χίου. Αλλά όλα τα μέτρα ασφαλείας προϋποθέτουν την ύπαρξη λογικής… μιας λογικής που δυστυχώς παραμερίζεται μπροστά στη μάστιγα αυτής της χώρας, αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητας που γεννάει επιδειξιμανία και ακατάσχετη ανάγκη για ταχύτητα λίγα μέτρα μακριά από τη παραλία, ή το πεζοδρόμιο. Ακατάσχετη ανάγκη για ταχύτητα που οδήγησε σε ακατάσχετη αιμορραγία… Τι κι αν ο Στέλιος φώναξε επανειλημμένα και τόσο δυνατά που τραντάχτηκε όλη η παραλία, ο ασυνείδητος ήταν ο μόνος που αγνόησε τις κραυγές του για βοήθεια με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα λεπτά και ένας ανεκτίμητος άνθρωπος.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ατύχημα ή κακή στιγμή. Όμως οι 5,2 νεκροί και 8,2 τραυματίες το χρόνο από συμβάντα προκληθέντα από ταχύπλοα σκάφη & λοιπά θαλάσσια μέσα αναψυχής* επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας νοοτροπίας που αγνοεί κανονισμούς και περιφρονεί την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Πόσο ειρωνικό και πόσο άδικο είναι να χάνεται ένας άνθρωπος που στα ούτε 30 χρόνια ζωής του, είχε σώσει 4 συνανθρώπους μας από πνιγμό. Το θάρρος και η κολυμβητική του δεινότητα έκανε για όλους όσους τον γνώριζαν την καταδυτική εμπειρία μαζί του ασφαλή και αξέχαστη, αλλά εμείς δεν τον θυμόμαστε μόνο γι’αυτό. Τον θυμόμαστε γιατί ήταν ο ορισμός της λέξης “φίλος”, έτοιμος να μοιραστεί και να δώσει τα πάντα για τους φίλους του όποτε και αν χρειαστεί.
Τον θυμόμαστε γιατί μας έμαθε την αξία της οικολογικής συνείδησης και πόσο άρρηκτα δεμένοι είμαστε με το περιβάλλον. Τον θυμόμαστε γιατί μας έμαθε να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με κριτική σκέψη και να μη βάζουμε ποτέ νερό στο κρασί των αξιών μας. Εν τέλει τον θυμόμαστε γιατί αδιαφορούσε για οτιδήποτε ματαιόδοξο και επικεντρωνόταν μόνο στις σημαντικές αξίες αυτής της ζωής, αξίες που εμφύσησε σε όλους εμάς που ήμασταν τόσο τυχεροί ώστε να είμαστε φίλοι του.
πηγή: soste.gr
Ίδιος πόνος, ίδια τραγωδία, κοινή η πίκρα. Συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από το θαλάσσιο τροχαίο, που στοίχησε τη ζωή στο 28χρονο παλικάρι μας.
Την Κυριακή 5 Αυγούστου και ώρα 11:00 πμ στο κοιμητήριο Αμαρουσίου θα τελέσουμε μνημόσυνο για να τιμήσουμε την μνήμη του παιδιού μας. 
Μετά από 3 μαύρα χρόνια και 2 αναβολές, ξεκινά στις 20 Σεπτεμβρίου η δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χίου. Ελπίζοντας στην απονομή δικαιοσύνης για την παραδειγματική τιμωρία του δολοφόνου, που χτύπησε το παιδί μας και το άφησε αβοήθητο να χαθεί από αιμορραγία.
Ο Στέλιος, βιολόγος, δεινός ψαροντουφεκάς, αρθρογράφος περιοδικού υποβρύχιας κατάδυσης, καθηγητής καταδύσεων με 18 χρόνια εμπειρίας στη θάλασσα και συμμετοχή σε επιστημονικές αποστολές προστασίας απειλούμενων θαλάσσιων ειδών, χάθηκε από τον πιο μεγάλο κίνδυνο που μπορεί να συναντήσει κανείς στη θάλασσα… τον άνθρωπο.
Ήταν 6 Αυγούστου του 2009 όταν ο χειρότερος εφιάλτης του Στέλιου έγινε πραγματικότητα, το «καρτέρι» στα 20 μέτρα δε τον τρόμαζε όσο τον τρόμαζε ο ήχος ταχύπλοου που έτρεχε πάνω από το όριο και πολύ κοντά στη στεριά. Και γι’αυτό πάντα προσπαθούσε να συνετίσει τους οδηγούς που δεν σέβονταν τους κανόνες της θάλασσας. Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν κανείς δε βρέθηκε πιο πριν να συνετίσει τον ασυνείδητο που εκείνο το απόγευμα της 6ης Αυγούστου του έκοψε το νήμα της ζωής.
Ο Στέλιος έβαζε την ασφάλεια πάνω από όλα και γι’ αυτό 2 σημαδούρες σημείωναν τη θέση του κι ας ήταν σε περιοχή με χαμηλή κίνηση – έξω από το αλιευτικό καταφύγιο των Λιμνιών, στη Βολισσό της Χίου. Αλλά όλα τα μέτρα ασφαλείας προϋποθέτουν την ύπαρξη λογικής… μιας λογικής που δυστυχώς παραμερίζεται μπροστά στη μάστιγα αυτής της χώρας, αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητας που γεννάει επιδειξιμανία και ακατάσχετη ανάγκη για ταχύτητα λίγα μέτρα μακριά από τη παραλία, ή το πεζοδρόμιο. Ακατάσχετη ανάγκη για ταχύτητα που οδήγησε σε ακατάσχετη αιμορραγία… Τι κι αν ο Στέλιος φώναξε επανειλημμένα και τόσο δυνατά που τραντάχτηκε όλη η παραλία, ο ασυνείδητος ήταν ο μόνος που αγνόησε τις κραυγές του για βοήθεια με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα λεπτά και ένας ανεκτίμητος άνθρωπος.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ατύχημα ή κακή στιγμή. Όμως οι 5,2 νεκροί και 8,2 τραυματίες το χρόνο από συμβάντα προκληθέντα από ταχύπλοα σκάφη & λοιπά θαλάσσια μέσα αναψυχής* επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας νοοτροπίας που αγνοεί κανονισμούς και περιφρονεί την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Μια νοοτροπία που ο Στέλιος συναντούσε χρόνια στη θάλασσα, την πολεμούσε και εκπαίδευε όλους μας να την αποφεύγουμε. 
Δυστυχώς η τελευταία του βουτιά τέλειωσε μαζί με τη ζωή του σ’ ένα κομμάτι του Αιγαίου που, όπως κάθε καλοκαίρι, κάποιος ιδιοποιήθηκε κι αφού το «όργωσε», αποφάσισε ποιους θ’ αφήσει πίσω του ζωντανούς, ποιους τραυματίες και ποιους νεκρούς.
Πόσο ειρωνικό και πόσο άδικο είναι να χάνεται ένας άνθρωπος που στα ούτε 30 χρόνια ζωής του, είχε σώσει 4 συνανθρώπους μας από πνιγμό. Το θάρρος και η κολυμβητική του δεινότητα έκανε για όλους όσους τον γνώριζαν την καταδυτική εμπειρία μαζί του ασφαλή και αξέχαστη, αλλά εμείς δεν τον θυμόμαστε μόνο γι’αυτό. Τον θυμόμαστε γιατί ήταν ο ορισμός της λέξης “φίλος”, έτοιμος να μοιραστεί και να δώσει τα πάντα για τους φίλους του όποτε και αν χρειαστεί.
Τον θυμόμαστε γιατί μας έμαθε την αξία της οικολογικής συνείδησης και πόσο άρρηκτα δεμένοι είμαστε με το περιβάλλον. Τον θυμόμαστε γιατί μας έμαθε να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με κριτική σκέψη και να μη βάζουμε ποτέ νερό στο κρασί των αξιών μας. Εν τέλει τον θυμόμαστε γιατί αδιαφορούσε για οτιδήποτε ματαιόδοξο και επικεντρωνόταν μόνο στις σημαντικές αξίες αυτής της ζωής, αξίες που εμφύσησε σε όλους εμάς που ήμασταν τόσο τυχεροί ώστε να είμαστε φίλοι του.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείς να επισκεφτείς το Blog προς τιμήν του Στέλιου, στην ιστοσελίδα: http://steliosxydakis.blogspot.gr/
Δείτε επίσης: Επικίνδυνες ενοικιάσεις σκαφών
Υ.Γ. Ως γνωστόν “Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις” (αν και όσον αφορά τα τροχαία εγκλήματα για τα media είναι πάντα Αύγουστος), γι αυτό το λόγο το μήνα αυτό το blog μας δεν θάχει την συνηθισμένη του δραστηριότητα. Θα αναρτήσουμε απλώς μερικές φανταστικές μάλλον ιστορίες που κάποιοι ισχυρίζονται πως συνέβησαν μήνα Αύγουστο. Μακάρι να μην έχουν συμβεί. πηγή: soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου